Κανένας οδηγός πόλης δεν θα μας βοηθούσε να ανακαλύψουμε το σημερινό μυστικό. Η πληροφορία για μια σπηλιά-εκκλησία μας ήρθε από την Βάσια (φανατικό μέλος μας) και μας κέντρισε το ενδιαφέρον. Ακολουθώντας τις λιγάκι μπερδεμένες οδηγίες (και το ένστικτο μας) στρίψαμε στο στενό χωματένιο δρομάκι που βρίσκεται δίπλα από την διοίκηση των βάσεων στο Μ1 και προχωρήσαμε αρκετά. Εκεί που αρχίσαμε να πιστεύουμε ότι πήραμε λάθος δρόμο, είδαμε την πινακίδα που έγγραφε εκκλησάκι Παναγίας της Βουναρκώτισσας. Δέντρα, λουλούδια, μια πετρόχτιστη βρύση και σκόρπια παγκάκια, συνθέτουν το σκηνικό της απόλυτης ηρεμίας που επικρατεί στο χώρο. Αυτά όμως δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που θα αισθανθείτε μόλις μπείτε στην σπηλιά. Η ενέργεια της εκκλησίας λυτρωτική. Η ατμόσφαιρα δροσερή και η μυρωδιά από λιβάνι αισθητή. Οι διαστάσεις της πολύ μικρές, σχεδόν δύο επί τρία και η είσοδος μικρή και χαμηλή. Πολύ πρέπει να σκύψετε για να χωρέσετε μέσα κι ακόμα πιο πολύ, αν θέλετε να χωρέσει το μυστήριο ο νους. Μάθαμε ότι εκεί βρέθηκε και βρίσκεται μέχρι σήμερα εικόνα της Παναγίας από την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Την επόμενη φορά που θα θέλετε να βρεθείτε μακριά από τους ήχους της πόλης, χωρίς να απομακρυνθείτε πολύ, ακολουθείστε τις οδηγίες του χάρτη για να ανακαλύψετε την σπηλιά.

Υ.Γ Της Παναγίας σήμερα. Χρόνια Πολλά, Καλά, Ευτυχισμένα και Δημιουργικά σε όσους γιορτάζουν!

Υ.Γ2 Αν και σεις γνωρίζετε κάποιο μυστικό και θέλετε να το μοιραστείτε μαζί μας στείλτε μας μήνυμα εδώ.