Að þessu sinni segir Þórgunnur Reykjalín Vigfúsdóttir okkur frá sjálfri sér.
Ætt og uppruni: Ég er fædd á Dalvík heima hjá móðurforeldrum og bjó á Dalvík alla mína barnæsku. Ég er önnur í röð þriggja systkina og á yngri systur og eldri bróður. Foreldrar mínir eru Vigfús R. Jóhannesson og Svanhildur Árnadóttir . Þau eru bæði norðlensk í húð og hár eins sagt er. Pabbi alinn upp á Hauganesi og mamma á Dalvíkinni draumabláu.
Ég er gift Arnari Guðmundssyni rafvirkja. Við kynntumst sumarið 2000 og eigum fyrir hvor sína dótturina. Ég á Andreu sem nú er 22 ára og er við nám í Mílanó í iðnhönnun, Arnar á Örnu núna 17 ára og stundar nám í VMA. Þær voru því á níunda og þriðja aldursári þegar þeirra leiðir lágu saman og er systrakærleikurinn mikill. Saman eigum svo Vigfús William 6 ára en hann ættleiddum við frá Kolumbíu haustið 2009.
Menntun: Barnæskan og grunnskólagangan er sveipuð töfraljóma alls þess sem Dalvíkurskóli bauð upp á. Þaðan lá leið mín í heimavist að Reykholti í Borgarfirði, afhverju ég fór þangað, veit ég ekki en þar átti ég mjög skemmtilega og þroskandi tíma. Þaðan lá leið mín í Kvennaskóla Reykjavíkur og svo loks í Háskólann á Akureyri 1993 þar sem ég var þeirrar gæfu aðnjótandi að vera í fyrsta árgangnum sem tekinn var inn í kennaranámið og mikið mótunarstarf var í gangi. Leiðin átti aftur eftir að liggja í Borgarfjörðinn en ég lauk meistaranámi við Háskólann á Bifröst vor 2010 í Stjórnun mennta- og menningastofnana.
Starf: Skólastjóri Borgarhólsskóla, Húsavík
Það skemmtilegasta við starfið: Fjölbreytileiki verkefna er tvímælalaust mjög jákvæður þáttur. Að geta haft áhrif á skipulag skólastarfs og þróun starfshátta er mjög skemmtilegt. Það er gefandi að sjá nemendur þroskast og dafna í gegnum leik og störf skólans og maður nemur eitthvað nýtt á hverjum degi í þessu stóra samfélagi. Þá finnst mér öll krefjandi verkefni mjög skemmtileg, þau þroska okkur sem einstaklinga.
Áherslur í starfi: Ég tel það vera skyldu mína að gera allt sem mér er mögulegt til að styrkleikar alls starfsfólks og nemenda fái notið sín og ég reyni að vinna út frá því markmiði á hverjum degi. Þannig trúi ég að nemendur geti líka fengið það besta.
Af hverju DKG?: Það var nú hrein og klár forvitni sem dreif mig áfram í upphafi. Mér fannst líka að þetta mundi vera gott tækifæri til að efla tengslanetið og frábært að fá tækifæri til að tengjast konum í ólíkum hlutverkum innan fræðslusamfélagsins.
Spurning frá Birnu: Hvað er það mikilvægasta sem þú hefur lært í starfi þínu sem skólastjóri og hvernig nýtist það þér?
Þetta er svo stór spurning að mér vafðist tunga um tönn þegar ég fór að leita svara hjá sjálfri mér. Það er í raun svo margt sem starfið hefur kennt mér sl. 13 ár. Ef ég hugsa um mannlega þáttinn þá er mér efst í huga virðing. Að sýna öllum virðingu í orðum og í verki er ómetanlegt. Ég held að við gerum þetta flest eða finnst okkur það en maður skyldi aldrei vanmeta hversu mikið það er hægt að auka vellíðan allra í kringum sig, þegar maður setur sjálfan sig til hliðar, hlustar, hughreystir, gefur styrk, leiðir og jafnvel huggar. Hvort þetta er það mikilvægasta skal ég ekki segja um en mér finnst þetta mikilvægara en allt það sem ég hef lært um íslenska stjórnsýslu í gegnum starf mitt, mannlegi þáttur starfsins stendur alltaf upp úr.
Hvaða konu viltu kynnast í næsta fréttabréfi: Birnu Baldursdóttur.
Hvaða spurningu viltu leggja fyrir þá konu?: Hvaða drauma um framtíðina hefðir þú sem barn?